«Զի՞նչ ու զի՞նչ տամ լողվորչուն» հայկական ժողովրդական երգ։ Համաձայն երաժշտագետ-տեսաբան Կարինե Խուդաբաշյանի՝ «Զինչ ու զինչ տամ լողվորչուն» երգը, համանման մի քանի այլ երգերի պես, իրականում կազմել է հեթանոսական ծիսակարգի մաս և Անահիտ դիցուհու պաշտամունքի վերապրուկ է։ Երգի «զոմա, զոմա է, քոմա, քոմա է» կրկներգը, ըստ Խուդաբաշյանի, նշանակում է «սոմա» և «խաոմա» ըմպելիքները, որոնք ծեսի ընթացքում մատուցել են քրմին և քրմուհուն։ Այս և նմանատիպ որոշ այլ երգեր Խոդաբաշյանը համարում է հնագույն նմուշներն այն պարերգերի, որոնց բանաստեղծական շարադրանքում պատկերված է աղջկա մերկանալու գործողությունը՝ գլխի հարդարանքից մինչև ներքնազգեստները, ինչը, ըստ երաժշտագետի, հայ, ինչպես նաև այլ հեթանոս ազգերի մոտ, որոշակի տոների ժամանակ սովորական է եղել քրմուհիների մերկությունը